karanlıktakiler

toparlanın gidiyoruz sizi ruhsuz ölüler
hiç bir şey beklemeden karşılıksız sevenler
çekilmez hayatlar,imkansız aşklar ortak yanlarımız
ve insanı bırakmaya iten daha bir çok neden

sahibi olmadığım bir şeyi hayallerimde barındıramam
gerçekleri sislerin ardına saklamayı başaramam
korkum cesarete dönünce dökülür saçılır içimdekiler
duygularımın çoğu incinse de zarar görmez karanlıktakiler

sevgi bile ne kadar dayanabilir acıya
bir de elinde değersiz bir hayat kalınca
çok zor gelir alışmak,yaşamaya çalışmak
renksiz,solgun,ruhsuz bir ölümün karanlığında.

aşk elbet bir yerde tıkanır,kaybolur gider
ama bilinmez ki insan kaç kez ve ne kadar sever
bir kalbi ikna edecek gücü yoktur kimsenin
böyle anlarda köşelerine siner,ağlar karanlıktakiler..

şubat-2006